Po raz pierwszy w życiu będę głosować na obczyźnie. Swój głos oddam w zagranicznym okręgu wyborczym, choć istnieje ryzyko, że mój głos w ogóle nie będzie ważny. Oczywiście zawsze jest ryzyko, że znajdzie się inny sposób, by karta była nieważna, ale ciągle mam nadzieję, że tak się nie stanie. W moim okręgu zarejestrowało się ponad 1500 osób, więc zapowiada się nie lada przygoda.
Idę głosować, bo mam wiele powodów do niezadowolenia. To, że jako Polka mam odbierane prawa. To, że media publiczne chodzą na krótkiej smyczy PiSu. To, że kościół jest narzędziem politycznym. To, że grozi nam zupełne upolitycznienie sądów. To, że zmierzamy w kierunku katastrofy klimatycznej. To, że system ochrony zdrowia jest na krawędzi. To, że może grozić nam Polexit. Szerzej opisałam to w przedwczorajszym artykule „Dlaczego mi to robisz, Polsko?”. Trochę żałuję, że nie miałam siły, by (mimo wielu podejść) zaktualizować poprzedni rant. Być może będę miała jeszcze ku temu okazję, choć liczę na to, że nie będzie takiej potrzeby.
ten post jest dostępny tylko dla subskrybentów prasówki
Digital, choć wydaje się obszarem postępowym i inkluzywnym, bardzo często takim nie jest.
Odejście od projektowania dla referencyjnego mężczyzny może przynieść wiele pozytywnych skutków dla wszystkich osób korzystających z danego produktu lub usługi. A także dla usługodawców!
Stworzyłam tę prasówkę nie tylko dlatego, że październik jest miesiącem świadomości ADHD. Temat różnorodności dotyka każdą osobę – w tym Ciebie i mnie.
Szacunki wskazują na to, że na świecie ok. 10%-20% ludzi jest nieneurotypowych (ujęte są tu nie tylko osoby z ADHD, ale też z innymi zaburzeniami), ok. 16%
